همه چیز درباره استوری برد – راهنمای هنرمندان

آیا شما هم موقع درس خواندن، روی چرک نویستان را پر از طراحی می کنید؟ آیا شما هم از طرفداران کتاب‌های کمیک هستید؟ آیا از نوجوانی طراحی می‌کنید؟ پس به این فکر کنید که شما هم می توانید یک طراح استوری برد موفق شوید!

     البته یافتن جایگاه شغلی به عنوان طراح استوری برد اگر چه سخت است، اما اگر طراح استوری برد شدن هدف شما در زندگی بشود، پس هیچ چیز نباید جلوی شما را بگیرد. در این مقاله، نگاهی به پشت صحنه آنچه که یک طراح استوری برد در حقیقت انجام می‌دهد خواهیم داشت. به چیزهایی که باید بداند، لوازمی که نیاز دارد تا حرفه‌ای و حرفه‌ای تر شود.

♦ استوری برد چیست؟

همانطور که قبلا در مقاله مبانی طراحی استوری برد اشاره کردیم، استوری برد، داستان را به کمک تصاویر متوالی روایت می‌کند. این تصاویر طراحی شده بخش‌های اصلی کلیدی داستان و هر سکانس از آن هستند. و هر کدام از این تصاویر در پنل‌هایی جداگانه طراحی می‌شوند. در استوری برد، هم می‌توان حرکت اشیاء را نشان داد و هم حرکت دوربین را. همچنین، این استوری بردها هستند که نماها و ترانزیشن های فیلم را طراحی کرده و نشان می‌دهند. این کار را طراح استوری برد انجام می دهد.البته با توجه به قالبی که برای تولید در نظر دارید (فیلم سینمایی، سریال تلویزیونی، انیمیشن کوتاه یا بلند) جزییاتی از فرآیند طراحی و ساخت آن تغییر می کند و هرکدام از این فرم ها، تفاوت ها و ویژگی های منحصر به فردی دارند که در زمان طراحی استوری برد باید به آن توجه شود. در مطلب تفاوت سینما و انیمیشن درباره این ویژگی ها و تفاوت ها به طور کامل توضیح داده شده.

♦ طراح استوری برد کیست؟

طراح استوری برد کسی است که فیلنامه (یا حتی کانسپت اولیه) را می‌گیرد و کلمات را به داستانی مصوّر تبدیل می‌کند.

جایگاه او در تیم سازنده اثر هنری، مهم است؛ زیرا طراحان استوری برد قادرند نحوه درک دیگران نسبت به اثر را کاملا کنترل و هدایت کنند. همه اعضای مختلف تیم تولید و توسعه به استوری برد ها به عنوان رفرنس یا مرجع نگاه می‌کنند. پس وجود شفافیت در طراحی‌ استوری برد خیلی مهم است و وجود انرژی از آن مهم‌تر.

طراح استوری برد باید همه چیز را – از اشاره و حرکات بدن گرفته تا احساسات- با کمترین کلمه یا دیالوگ (و حتی بدون آن) تصویر و بیان کند. طراحان استوری برد، رابط‌های بصری هستند! آن‌ها عضو مهمی از تیم هنری هستند، خواه آن تیم مربوط به گروه ساخت بازی‌های ویدئویی، برنامه‌های تلویزیونی، انیمیشن های کوتاه و بلند و دیگر انواع داستان گویی بصری باشد.

♦ چگونه یک طراح استوری برد بشوم؟

بهترین کارها، رقابتی‌ترین کارها هستند. شغل موردعلاقه شما، آرزوی دیگران نیز هست. پس باید در این رقابت بدرخشید. استوری بردهای شما باید کاملا واضح یک صحنه را نشان بدهد. منظور از وضوح یعنی نشان دادن احساسات، رفتار و حرکات بدن یک کاراکتر، نه پرداختن به جزئیات غیر لازم.

     برای اینکه در رقابت برتر باشید، شانس‌هایی که به طرفتان می‌آید را با تنبلی دور نکنید. کارکنان پیکسار که امروز داستان پردازی می‌کنند کسانی هستند که در ایام دبیرستان شب‌ها را برای طرح زدن بیدار می‌ماندند.به قول خودشان، «روزهای 48 ساعته».

پیشنهاد تمرین
شما هم می‌توانید این کار را بکنید. مثلا برای خودتان چالش «هر روز، یک طرح» بگذارید. اتفاقات مربوط به آن روز را ثبت و تصویر کنید. حتی می‌توانید خواب‌ و کابوسی که شب‌ها گاهی به سراغتان می‌آید را بکشید.

     در اینجا لازم است کمی از سینماتوگرافی بدانید؛ یعنی زبان فیلم و چرایی بکار گیری قواعد فیلم و انیمیشن را بلد باشید. اینکه هنگام طراحی استوری برد، دوربین در کجا قرار گرفته است؟ در بازی‌های کامپیوتری و فیلم‌های انیمیشنی با دوربین واقعی سر و کار نداریم، اما همه قواعد مربوط به پرسپکتیو و دوربین فیلمبرداری شامل آن‌ها نیز می‌شود. اینکه دوربین چه چیزی را می بیند و چشمان ما به چه نگاه می‌کند، دو چیز کاملا متفاوت است. پس باید تفاوت بین این دو را دانست. محدودیت‌های دیگری هم در صنعت وجود دارد که باید از آن باخبر باشیم (مثلا وجود مفاهیمی مثل قاعده 180 درجه). برای اینکه بتوان در این حرفه سری میان سرها در آورد، باید تا حدی با اصول ابتدایی بازیگری، صحنه‌پردازی، کات‌ها، به هم چسباندن صحنه‌ها و غیره آشنا شد.

♦ آشنایی با مفاهیم؛

◊ اصول حرکت 

در طی سالیان طولانی، انیماتورها به این نتیجه رسیدند که اصول قابل پیش بینی خاصی برای کاراکترهای متحرک و انیمیشنی وجود دارد. این قواعد را با نام اصول دوازده گانه انیمیشن می‌شناسیم:

1. فشردگی و کشیدگی (Squash and stretch)
2. پیش بینی (Anticipation)
3. استیجینگ یا خلاصه گویی (Staging)
4. حرکت «مستقیم رو به جلو» و «حالت به حالت» (Straight ahead action and pose to pose)
5. دنباله‌ها و همپوشانی (Follow through and overlapping action)
6. افزایش و کاهش سرعت (Slow in and slow out)
7. کمان یا قوس (Arc)
8. حرکت ثانویه (Secondary action)
9. زمان بندی (Timing)
10. اغراق (Exaggeration)
11. طراحی (Solid drawing)
12. جذبه و گیرایی (Appeal)

که در مورد هر یک از این موارد، به تفصیل مقالات متعددی در نوشیکا منتشر شده است.

◊ آشنایی با نماهای مختلف

در طراحی استوری برد، کنار هم قرار گرفتن یک شات با شات قبل و بعدش می‌تواند حتی ایده‌ای را به طور کامل تغییر دهد و پیام یا احساسی که به مخاطب منتقل می‌کند را تحت تاثیر قرار دهد. طراح باید بداند که طبق فیلمنامه و نقطه نظرات کارگردان، قرار است چه احساس، انرژی و یا ایده‌ای از طریق یک سکانس یا حتی یک شات منتقل بشود. بنابراین، شناخت نماهای مختلف برای طراح استوری برد ضروری است.

– نمای باز (Long/Far/Wide Shot)

در این نما، از بالا تا پایین یک کاراکتر نشان داده می‌شود. مثلا برای یک انسان از سر تا انگشتان پا را در بر می گیرد. اما این نما لزوما همه قاب تصویر را اشغال نمی کند.

– نمای کامل یا تمام قد  (Full Shot)

در این نما، تصویر کاملی از کاراکتر وجود دارد به طوری که کاراکتر تقریبا تمام قاب را در اختیار خود گرفته است.

– نمای متوسط یا مدیوم (Medium Shot)

برای نمایش یک انسان، معمولا نمای مدیوم دربرگیرنده ناحیه کمر به بالاست.

– نمای درشت یا کلوزآپ  (Close-up)

نمای کلوزآپ، نمای احساسات است. زیرا در قاب تصویر از بخش‌هایی مانند سر و صورت کاراکتر بیشتر دیده می‌شود.

– نمای بسیار درشت  (Extreme Close-up)

این نما، جزئیات بیشتری از چهره کاراکتر مانند چشم‌ها و دهان را نشان می دهد. بنابراین اغراق بیشتری از احساسات در آن خواهیم دید.

برای آموزش بیشتر در زمینه نماها برای طراحی استوری برد ، مقاله «آشنایی با نماهای اصلی در فیلم و انیمیشن» را مطالعه کنید.

◊ آشنایی با زاویه‌های مختلف دوربین

در طراحی استوری برد برای انیمیشن و فیلم، مجاورت یک نما با نمای قبل و بعد آن می تواند حتی ایده ای را به طور کامل تغییر دهد و عکس العمل مخاطب را نیز عوض نماید. بنابراین شناخت نماهای مختلف برای طراح استوری برد امری ضروری است؛ زیرا او باید بداند که قرار است کدام ایده ها منتقل شوند تا طرحی را برای آن نما خلق کند، طرحی که دقیقا با آن ایده ارتباط حسی ایجاد کند. از جمله معروف ترین زوایای دوربین برای طراحان استوری برد می توان به زاویه هم‌ سطح چشم، زاویه پائین، زاویه بالا، زاویه هم سطح زانو، زاویه هم سطح زمین، زاویه هم سطح دوش، زاویه نمای از روی شانه، زاویه نمای دید (POV) و زاویه چشم پرنده اشاره کرد. در مقاله “آشنایی با زاویه های دوربین در فیلم و انیمیشن” در این باره بیشتر توضیح داده ایم.

◊ یکپارچگی و تداوم استوری برد

عبارت است از قوانینی که عمل به آن‌ها باعث می‌شود تا بیننده برای درک روند تغییر سکانس‌ها و اتفاقات فیلم، سردرگم نشود. به ذکر دو قاعده مهم از قانون 180 درجه در این رابطه بسنده می‌کنیم.

– قانون 180 درجه:

قانون اول-

یکی از خطاهای مرسوم در طراحی استوری برد و ساخت فیلم یا انیمیشن، مربوط به تداوم حرکت یا کارگردانی صحنه است.  به طور خیلی ساده و شفاف، اگر ماشین در حال حرکت از سمت راست صحنه خارج شد، برای بازگشت مجدد به قاب تصویر باید روند حرکت خود را حفظ نماید. یعنی از سمت چپ وارد شود تا در مسیر خط اکشن، حرکت کرده باشد. این قاعده برای اشیاء ثابت حتی صدق می‌کند. اگر فردی یا شی‌ای در جای خاصی از نما نشان داده شد، برای نشان دادن آن با هر نوع زاویه دوربین –که در بالا ذکر شد- باید جای سر قبلی‌اش نشانده شود.

قانون دوم-

مطابق تصویر زیر، اگر دو کاراکتر (مانند کاراکترهای روشن و تیره زیر) در صحنه‌هایی مقابل هم قرار گرفتند، باید این تناسب را در نماهای بعدی آن حفظ کرد. یعنی همچنان در نماهای بعدی –با هر زاویه دوربین- کاراکتر روشن در چپ و کاراکتر تیره در سمت راست تصویر مشاهده شود. برای این کار باید دقت داشت تا خط اکشن، که به آن خط دوربین، خط جایگاه یا خط محور نیز گفنه می شود، به هیچ عنوان شکسته نشود!

     اگر این قاعده مهم رعایت نگردد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ سردرگمی! سردرگمیِ بیننده باعث می‌شود به جای اینکه با داستان و روایت تصویر همراه شود، ذهنش به طور ناخودآگاه در حال تحلیل آن تصویر اشتباه می‌باشد! در تصویر زیر، دوربین های A، B و C در جایگاه مناسبی قرار گرفتند که تصویری که از آنها به دست می آید نیز کاملا منطقی به نظر می رسد. اما جایگاه قرارگیری دوربین D اشتباه است. زیرا ناگهان تصویری که بیننده خواهد دید، چیزی سردرگم کننده خواهد بود. زیرا دوربین از خط اکشن میان دو کاراکتر عبور کرده است. 

◊ پنل‌های استوری برد یعنی…

استوری برد طرحی گویا از چیزیست که بیننده از طریق فریم (قاب)، آن را می‌بیند. خواه این فریم، قاب تلویزیون باشد یا پرده سینما و خواه نمایشگر رایانه. این تصاویر در فرمتی به نام «پنل‌های استوری برد» نشان داده می‌شوند. یک پنل استوری برد جعبه مستطیل شکلی است که تنها قسمتی از صفحه را اشغال می‌کند. طبق شکل زیر، می تواند بخش های مختلفی داشته باشد. شماره سکانس، شماره پنل، اطلاعات جانبی مربوط به سکانس یا طرح و متن دیالوگ میان کاراکترها می تواند از جمله این اطلاعات در پنل های استوری برد باشد.

ابعاد این مستطیل برای قاب تلویزیون معمولا 4 اینچ طول و 3 اینچ ارتفاع در نظر گرفته می‌شود. در یک صفحه کاغذ با ابعاد «8/5 اینچ در 11»، می توان 3 پنل را جای داد. سایز و شکل پنل بسته به «نسبت ابعاد» می‌تواند متغیر باشد. نسبت ابعاد عبارت است از نسبت اندازه طول (پهنا) به ارتفاع مستطیل. نسبت ابعادی فریم تلویزیون 1:1/33 است. 1 واحد ارتفاع به ازای 1/33 واحد طول؛ که با نسبت 3:4 نیز شناخته می‌شود. صفحه نمایش عریض استاندارد ابعادی معادل 1:1/85، ابعاد صفحه فیلم هفتاد میل 2/2: 1 و ابعاد صفحه نمایش عریض آنامورفیک پاناویژن 35 میل، 2/35: 1 است.

◊ تروکاژ چیست؟

به طور کلی تروکاژ جلوه‌های ویژه‌ای است که در مرحله مونتاژ به فیلم اضافه می‌شود. می‌توان گفت همان چگونگی تغییر تصاویر بین کات‌های مختلف است. در واقع می‌توان گفت 2 نوع تروکاژ وجود دارد. نوع اول آن، به فرایند مکانیکی فیلم، تدوین دیجیتال و جلوه‌های بصری آن باز می‌گردد. نوع دوم تروکاژ، تصویری است. این مدل از تروکاژ به نحوه چیدمان تصاویر در کنار هم و چگونگی پیش بردن ایده فیلم به کمک آن‌ها اشاره می‌کند. تروکاژ تصویری کاملا به طولانی یا کوتاه‌تر شدن زمان یک سکانس و تغییر حس و انرژی یک صحنه می‌انجامد. بنابراین مهم است. طبق روش‌های مرسوم، انجام این کار در مرحله نهایی یک پروژه و هنگام تدوین صورت می‌گیرد. اما پیش بینی و کارگردانی آن پیش از شروع پروژه امری ضروری است که در طراحی استوری برد روی آن فکر و کار می‌شود.

◊ ترانزیشن چیست؟

 به روش‌های هنرمندانه برای انتقال از یک سکانس به سکانس دیگر، ترانزیشن می‌گویند. از جمله معروف‌ترین ترانزیشن‌هایی که حتما در تدوین فنی فیلم‌ها به چشمتان خورده می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

– محو و وضوح تدریجی تصاویر

«فید اوت» زمانی اتفاق می‌افتد که تصویر به تدریج، با صفحه‌ای دیگر جایگزین شود. محل استفاده از این ترانزیشن غالبا پایان یک سکانس، صحنه و یا یک فیلم است. این محو شدن می‌تواند به صفحه‌ای تاریک و سیاه، یا به صفحه‌ای روشن و سفید و یا به تصویری از سکانس بعدی آن انجام بگیرد. فیداین و فیداوت در القای گذشت زمان تاثیر به سزایی دارند.

     «فید این» کاملا برعکس موارد بالاست؛ رنگی خالص کم‌کم جای خود را به تصویری واضح یا صفحه‌‌ای رنگی می‌دهد. این روش معمولا در آغاز یک سکانس جدید بکار گرفته می‌شود.

– آیریس

از قدیمی‌ترین ترانزیشن‌ها، آیریس است. البته امروزه جز در مواردی، کمتر استفاده می‌شود. در این تکنیک، قاب به صورت یک دایره‌ای که در حال کوچک شدن است کادر را بسته و به صفحه‌ای با رنگ یکدست تبدیل می‌کند. مدل‌های ستاره‌ای و قلبی شکل آن هم وجود دارد.

– مچ کات (برش هماهنگ)

مچ کات ترانزیشنی است که انتهای پلان اول با ابتدای پلان دوم دارای فصل حرکتی مشترک می‌باشد. مثلا کاراکتر در حال غذا خوردن است و قاشق را به سمت دهانش می‌برد و سپس دوربین به کلوزآپی کات می‌کند که او را در حال تکمیل حرکت قبلی نشان می‌دهد. این مچ کات است، حتی اگر دوربین هم حرکت کرده باشد.

– جامپ کات (برش پرشی)

نوعی برش است که در آن به جای تداوم بصری، شاهد پرش هستیم. معمولاً با شباهت زیاد میان دو شات یا حذف بخشی از حرکت طبیعی می‌توان برش پرشی ایجاد کرد. برای نشان دادن طاقت فرسایی و خسته‌کننده بودن یک عمل معمولا از این نوع کات استفاده می‌شود. مثل کسی که در یک کوچه طولانی مدام در حال دور شدن از دوربین است و هر چند قدم فاصله آن را با یک کات جدا می‌بینیم. برخلاف سینمای مدرن در سینمای داستان‌گو، استفاده از برش پرشی به منظور ارائه بهتر داستان استفاده می‌شود. برای مثال در صحنه‌های پر زد و خورد استفاده از این ترانزیشن می‌تواند تنش را افزایش دهد.

♦ نرم افزارهای حرفه‌ای و ساده طراحی استوری برد

داشتن استعداد اگر چه مهم است، اما مهارت در این کار بسیار با اهمیت‌تر است. می‌دانید و می‌دانیم که مهارت لزوما با استعداد به دست نمی آید، بلکه پشتکار کلید اصلی موفقیت است. در این راه، ابزارهای حرفه‌ای می‌توانند به شما کمک زیادی بکنند تا سرعت پیشرفتتان را بالا و بالاتر ببرید. در فهرست زیر تعدادی از نرم‌افزارهای طراحی استوری برد لیست شده که به عنوان برترین نرم‌افزارهای طراحی استوری برد در سال 2019 شناخته شدند. داشتن مهارت نرم‌ افزاری بالا می‌تواند مثل نگین در رزومه کاری شما بدرخشد و شانس شما را برای استخدام در یک استودیوی انیمیشن سازی بیشتر از دیگران کند.

     در مقاله آشنایی با نرم‌افزارهای طراحی استوری بورد نیز با برخی دیگر از نرم افزارهای مشابه آشنا شدیم و آن‌ها را مقایسه کردیم. بهترین نرم‌افزارهای طراحی استوری برد در سال 2019 عبارتند از:

• StudioBinder
• Moviestorm 
• FrameForge 
• ShotPro
• Storyboard Quick
• Storyboard Artist Studio 7
• Toon Boom StoryBoard Pro
• Storyboard Fountain
• Storyboard Composer
• Storyboard That
• FrameForge 4
• Boardo

♦ یک طراح استوری برد چه کاری انجام می‌دهد؟

در یک کلام، طراح استوری برد صحنه‌هایی را طراحی می‌کند که بازگوکننده داستان‌اند. کار آن‌ها، داستان‌گویی بصری است. آن‌ها برای بیان داستان نیاز به کلمات زیاد یا دیالوگ ندارند. روش‌های داستان‌گویی مورد استفاده توسط یک هنرمند با روش هنرمند دیگر متفاوت است. در بسیاری از اوقات، سایر افراد تیم تولید و توسعه نیز بر روش‌های مورد استفاده طراح استوری برد اثر می‌گذارند.

اگر در یک تیم هنری، بیشتر از یک طراح استوری برد وجود داشته باشد، خیلی غیر مرسوم هم نیست که یک هنرمند از استایل و سبک هنری همکارش پیروی کند. سبک یکـدست استوری برد ها به حفظ وضوح دید داستان کمک می‌کند. در پروژه‌های ساخت فیلم، سبک کارگردان می‌تواند بر شیوه طراحی هنرمندان طراح استوری برد اثرگذار باشد. این فوق‌العادست که سبک کاری خودتان را در طراحی داشته باشید (البته تا زمانی که وضوح را قربانی نکنید)؛ اما انعطاف پذیری و در خدمت تیم بودن نیز در یک کار گروهی موفق مهم است و نشانه‌ای از حرفه‌ای بودن شماست.

در بعضی موارد، طراحان استوری برد کتاب کمیک یک فیلم یا بازی ویدئویی را طراحی می‌کنند. علاوه بر تصویرسازی صحنه‌ها، طراح استوری برد باید حرکت دوربین را ترسیم کنند. به دلخواه می‌توانید صحنه‌ها را به کمک رایانه یا به صورت دستی تصویرسازی کنید. رندر دیجیتالی طراحی را آسان تر می‌توان به اشتراک گذاشت، اما در استفاده از قلم و کاغذ نکاتی هست که باید به آن‌ها اشاره کنیم.

در حالی که بیشتر تمرکز کاری شما روی طراحی است، قسمت‌هایی برای قرار دادن متن وجود دارد. نکات و توصیه‌های فنی در باکسی مشخص قید می‌شوند. نهایتا، استوری برد باید نشان بدهد چه اتفاقی دارد می‌افتد. این مطلب به معنی استفاده از «متن» برای توضیح چیزهای خاص یا نا آشنا با جزئیات بیشتر و یا لیست کردن جزئیات از نگاه فنی می‌باشد.

در یک پروژه بازی ویدئویی، طراحان استوری برد علاوه بر کار طراحی، می‌بایست برای روی چیزی فراتر از تصویرسازی صحنه‌ها تمرکز کنند. نکته مهم این است: طراح استوری برد باید پاسخگوی پیوستگی تصویری داستان باشد.

نگاه خانم لورن والش، یک هنرمند طراح بازی رایانه‌ای به هنر طراحی استوری برد اینگونه است:

طراحی استوری برد یعنی یک اسکچ کاملا مورد نیاز قبل از شروع تولید که به هنرمند امکان می‌دهد بدون هیچ گونه محدودیتی، خلاقانه فکر و طراحی کند. در همین اسکچ زدن‌هاست که طراح کانسپت‌های مختلف، تم‌ها، محیط‌ها و ابزارهای متفاوت داستان‌گویی را امتحان می‌کند تا تیم سازنده را با یک ایده مناسب متقاعد کند.

انجام اصلاح و تغییرات ساده در یک استوری برد پیش از صرف زمان و منابع با ارزش برای کشف یک ایده، بسیار ساده‌تر و مقرون بصرفه‌تر است. هنرمندان طراح استوری برد در بسیاری از اوقات باید بتوانند طراحی‌هایشان را برای کارگردان فیلم یا سرپرست هنری تیم توسعه، ارائه یا اصطلاحا Pitch کنند.

Pitch: ارائه تصویری ایده و بیان اثر هنری در حضور افراد سرمایه‌گذار و سرپرستان تیم سازنده به منظور جلب نظر آن‌ها برای سرمایه‌گذاری یا پیشرفت کار است. کاری که طراحان استوری برد باید انجامـش بدهند.

پس، در وهله اول شما به عنوان طراح استوری برد باید:

• کانسپت اولیه یا فیلمنامه را دریافت و بر روی آن تمرکز کنید
• آن را به یک اثر هنری اولیه و کلی (بدون پرداختن به جزئیات) در آورید
• آن را Pitch کنید.

در ارائه دادن، باید بگویید تصاویر ذهنی‌تان در کجای داستان و به دنبال چه هستند؟ شما با صحبت‌هایتان و توضیح هر پنل از استوری برد، می‌بایست کارگردان (یا هر کسی که مخاطب ارائه شماست) را با خود همراه کنید. ارائه می‌تواند شامل افکت‌های صوتی هم باشد. طراحی‌ها جدای از توضیحات شما، باید به اندازه کافی گویا باشند. این بدان معنی نیست که شما Pitching را شروع کرده و هیچ حرفی نزنید.

♦ توصیه‌ صنعت انیمیشن‌سازی به طراحان

تد متهوت (Ted Mathot) سوپروایزر داستان در شرکت بزرگ پیکسار است. متهوت خالق کتاب‌های کمیک زیادی نیز هست. او برای هنرمندانی که می‌خواهند به عنوان طراح استوری برد وارد صنعت انیمیشن و فیلم شوند توصیه‌هایی دارد:

◊ گزیده آثار داشته باشید

اصلا گزیده آثار چیست؟ برای هنرمندان، به ویژه طراحان استوری برد، گزیده آثار چیزی شبیه آلبوم هنری است که دست‌چینی از بهترین کارهایی است که آن هنرمند در طول مدت تجربه اندوزی‌اش خلق کرده. در حقیقت یک نوع رزومه کاری مصور است. در زبان انگلیسی به آن پورتفولیو (portfolio) می‌گویند. ممکن است این سوال در ذهن شما نقش ببندد که یک گزیده آثار خوب و ایده‌آل چقدر باید باشد؟ چند صفحه باید داشته باشد؟ متهوت پیشنهاد می‌کند که بوردهای طراحی‌تان را نهایتا در 20-15 صفحه جای بدهید. و مهمتر اینکه هر صفحه را شلوغ و پر از  پنل‌های طراحی شده‌تان نکنید! سایز هر پنل را به اندازه‌ای بزرگ کنید که 9-6 پنل در هر صفحه جا بشود. شفافیت و وضوح مهمترین چیز است! با دانستن این نکته می‌توانید تعدا پنل‌ها را در هر صفحه کم یا زیاد کنید. تصویر روبرو، آلبوم هنری هنرمند طراحی به نام رنی هیلتز هست که گزیده آثارش را در یک وبسایت اختصاصی در معرض دید علاقمندان قرار داده است.

همانطور که گفتیم این یک رزومه کاری محسوب می شود. پس وقت استودیو و مدیرانش را با تعدا زیاد کارهایتان نگیرید! هیچ کس وقت این را ندارد که با دقت به همه طرح‌هایی که طی 15 سال گذشته‌ تصویر کرده‌اید، نگاه کند. سخت گیر نباشید! پنل‌های طراحی را طوری نچینید که داور کار شما به سختی بتواند کارهای خوب‌ را از ضعیف‌تر تشخیص دهد. متعجبشان کنید، و نان دهید که زمان آن‌ها برای شما محترم و ارزشمند است. چطوری؟ کافیست که اصطلاحاً گل‌های سرسبد کارتان را، که نشان از توانایی و استعداد شما دارند، در ویترین آلبوم گزیده آثار قرار بدهید.

شاید هم با خودتان بگویید که «من که اینقدر رزومه و طراحی ندارم». این اولین خطایی هست که یک طراح استوری برد در مسیر موفقیتش ممکن است انجام بدهد. به قول متهوت، اندکی شخصیت دادن به طرح، خیلی کار را جلو می برد! پیشنهاد متهوت و ما این است که زندگی روزمره را به تصویر بکشید. از فرصت‌های آزاد زندگی برای تمرین طرح زدن و افزایش مهارت استفاده کنید! وقت تفریح در طبیعت، کافی شاپ، سالن انتظار بانک، فرودگاه، لابی هتل، ایستگاه اتوبوس، وقت خرید و هر جایی که روزانه مسیر رفت و آمد یا پاتوق شماست. طرح‌هایی که یک کاراکتر را معرفی می‌کند یا داستانی را بیان می‌کند، در گزیده آثار بیشتر به چشم می‌آیند.

پس همراهتان همیشه کاغذ و قلم داشته باشید. ترجیحا با کاغذ و قلم شروع کنید تا بتوانید بعدتر به راحتی با ابزار دیجیتال کار کنید. البته جاهایی که دستتان بند است و نمی‌توانید طرح بزنید، می‌توانید از دوربین برای ثبت ایده‌هایی که جلوی چشمتان رژه می‌روند استفاده کنید.

متهوت می‌گوید: توانایی داستان گویی شفاف در قاب یک تصویر شما را نسبت به رقبا، برتری می‌دهد. همچنین، ما به عنوان ارزیاب طرح‌های دیگران، علاقه زیادی به کارهای شخصی داریم. چیزهایی که از زندگی یا تجربیات شخصی‌تان سرچشمه گرفته باشد.

◊ چالش‌های احتمالی که با آن مواجه خواهید شد

هر ایده‌ای که به ذهن شما خطور می‌کند، لزوما عالی نیست. امکان پذیر هم نیست! پس سخت ترین چالش برای شما در ابتدا این است که باید بپذیرید که نقد بشوید. این روحیه به شما برای پیشرفت بسیار کمک می‌کند. بازخوردها از کارتان را جمع کنید و از آن‌ها در کار بعدی‌تان استفاده کنید. البته بسیار اتفاق افتاده که اعضای یک تیم تا آخر کار از بخش‌هایی از طراحی استوری برد راضی نشوند. اما طراح استوری برد باید سعی کند حرف خود را به کارگردان هنری و کسانی که برایشان ارائه می‌دهد بقبولاند.

چالش بعدی، تکرار است. شاید شما مجبور شوید یک صحنه را بارها و بارها از نو طرح بزنید، المان‌های مختلف و تکراری را با هم ترکیب کنید تا نهایتا به آنچه که می خواستید دست پیدا کنید.

چالش دیگر، انعطاف پذیر بودن است. طراحی استوری برد جداً کار سختی است. همزمان نیاز دارد هم تمام شود و هم چکش بخورد! به عبارتی یک فرایند تکامل پذیر است. حتی ممکن است زمان شروع فیلمبرداری یا در مراحل پایانی ساخت فیلم، انیمیشن یا بازی، تغییر کند.

فشارهای دیگری نیز در پسِ طراحی استوری برد پنهان شده. ارائه استوری برد می‌تواند سرمایه‌گذاران، حامیان و سایر تصمیم‌گیرندگان را درگیر کار کند. اینکه پروژه شما برای ساخت و پیشرفت کار چراغ سبز دریافت کند، بارش تنها بر دوش شما و استوری بردهای شماست.

◊ حقوق طراحان استوری برد چقدر است؟ 

همانطور که گفته شد، صنعت کاملا رقابتی است. پرداختی‌ها بر اساس تجربه و شرکت یا استودیویی که در آن مشغول به کار خواهید شد متقاوت است. به گفته Glassdoor.com، بیشترین عایدی در کشور امریکا برای یک طراح استوری برد در حدود 139 هزار دلار است. به طور میانگین این حقوق، 104640 دلار است. حداقل دریافتی‌ها طبق گفته Glassdoor.com، هشتاد و هفت هزار دلار است. البته حداقل حقوق سالیانه برای طراحان استوری برد در استودیوهای Blue Sky، 76 هزار دلار اعلام شده است. برای اطلاع دقیق‌تر، حقوق ساعتی یک طراح استوری برد غیررسمی در شبکه تلویزیونی Nickelodeon (مخصوص کودکان) بین 48 تا 53 دلار به ازای هر ساعت می‌باشد. یک طراح استوری برد حرفه‌ای در Activision (تولیدکننده بازی‌های ویدئویی) بین 107 تا 117 هزار دلار درآمد دارد.

کشور ما ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این جا هم فضای رقابتی روی میزان حقوق‌دهی شرکت‌ها و استودیوها به کارکنان‌شان کاملا عاملی تاثیرگذار است. اطلاعات چندانی از این قسمت در دسترس نمی‌باشد. اما راه هایی وجود دارد. برای اینکه از میزان حقوق رسمی آگاهی پیدا کنید و یا برای سوال های مهم خودتان جواب پیدا کنید، باید به طور مستقیم با استودیوی مدنظرتان از راه های معتبری مثل وبسایت، تلفن و ایمیل ارتباط برقرار کنید. حتی راه های غیر رسمی تری نیز وجود دارد. می توانید ایمیل یا اینستاگرام هنرمندان مورد نظرتان را پیدا کرده و با آنها یک مشورت جزئی داشته باشید. البته این قضیه کاملا شخصی است؛ یادتان باشد، ممکن است آن طرف مجاز نباشد یا دلش نخواهد به برخی سوالات یا هیچ سوالی جواب بدهد.

جمع بندی

به طور خلاصه، برای خودتان خرج کنید! وقتی تا اینجای مقاله را خوانده اید یعنی به طراحی استوری برد علاقه دارید! پس در دوره‌های هنری، تئاتر و عکاسی ثبت نام کنید یا حداقل با مفاهیم آن‌ها در حد توان آشنا بشوید. واقعا مثل یک پازل است! وقتی همه تکه‌های این پازل را درست کنار هم چیدید، تصویر موفقیت شما نمایان می شود.

نظراتتان را با ما در میان بگذارید. سوال‌های شما می‌تواند در جامع‌تر شدن این مقاله برای همه خوانندگان کمک شایانی کند.

همچنین ما دو محصول کامل در زمینه آموزش مبانی استوری‌برد و آموزش نرم‌افزار استوری‌برد پرو در نوشیکا منتشر کردیم که می تونه به شما کمک کنه.